Język toki pona ma dziewięć spółgłosek:
p, t, k, s, m, n, l, j, w
oraz pięć samogłosek:
a, e, i, o, u
Wszystkie samogłoski i niemal wszystkie spółgłoski wymawiane są tak, jak w języku polskim. Literą „w” oznacza się w toki ponie dźwięk zapisywany w języku polskim jako „ł”.
w — western, weekend
Każda litera jest zawsze wymawiana tak samo, niezależnie od tego, co stoi przed nią lub po niej. Zwróć uwagę, litera „i” we wzorcowej wymowie nie zmiękcza występującej przed nią spółgłoski, jak to się dzieje w języku polskim. Początkowego dźwięku sylaby „si” w toki ponie nie czytamy miękko, jak w słowach „siarka”, „siniak”, ale twardo, jak w słowach „sinus”, „singiel”.
Dopuszcza się różne warianty wymowy. Poniższe dźwięki są w języku toki pona równoważne:
p = [b]
t = [d]
k = [g]
l = [r]
s = [z], [ʃ]
Wszystkie sylaby mają postać: spółgłoska + samogłoska + opcjonalna końcowa spółgłoska nosowa („n”). Na przykład:
ma
wi·le
lu·kin
nan·pa
Pierwsza sylaba wyrazu może nie zaczynać się od spółgłoski, na przykład:
a·nu
in·sa
Sylaby, które nie rozpoczynają wyrazu muszą zaczynać się spółgłoską.
Końcowej spółgłoski nosowej nie można użyć, jeśli następna sylaba słowa zaczyna się od również od spółgłoski nosowej (m lub n). Spółgłoska nosowa na końcu sylaby może być wymawiana różnie, chociaż zwykle dostosowuje się do następnej spółgłoski. To znaczy zazwyczaj jest to: [n] przed t lub s, [m] przed p, [ŋ] przed k, oraz [ɲ] przed j.
| a | e | i | o | u | |
| k | ka | ke | ki | ko | ku |
| s | sa | se | si | so | su |
| t | ta | te | (ti) | to | tu |
| n | na | ne | ni | no | nu |
| p | pa | pe | pi | po | pu |
| m | ma | me | mi | mo | mu |
| j | ja | je | (ji) | jo | ju |
| l | la | le | li | lo | lu |
| w | wa | we | wi | (wo) | (wu) |
Sylaby *ji, *ti, *wo oraz *wu nie występują w toki ponie, z powodu kłopotów, jakie przysparzają w wymowie i w rozpoznawaniu ze słuchu. Sylaba ji przeszła w i, ti przeszło w si, wo i wu przeszły w o i u.
Sylaba ju nie występuje w żadnym z oficjalnych słów toki pony. Pojawia się jednak w słowach spoza języka, jak np. nasin pona Juju (unitariański uniwersalizm).
Akcent pada zawsze na pierwszą sylabę wyrazu. Zwróć uwagę, że co prawda jedno- i dwusylabowe słowa akcentuje się tak samo jak w polskim, jednak w słowach trzysylabowych, np. so·we·li, akcent pada inaczej niż w polszczyźnie. Nie występują dyftongi (dwugłoski), długie samogłoski (długie i krótkie samogłoski są nierozróżnialne w toki ponie), zbitki spółgłosek ani tony.
Wszystkie słowa toki pony zapisuje się w całości małymi literami. Nawet na początku zdania. Duże litery używane są wyłącznie w zapisie obcych słów, takich jak imiona, nazwiska, nazwy własne.